Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ GALLUP

Οι υπερδυνάμεις δεν εγγυώνται πάντα την παγκόσμια σταθερότητα.



Οι ΗΠΑ και η Κίνα που θεωρούνται οι σημερινές υπερδυνάμεις θα είναι οι πρωταγωνιστές και το 2030:



Ποια θα είναι η υπερδύναμη το 2030; Είναι οι υπερδυνάμεις αποσταθεροποιητικοί παράγοντες; Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις ανάλογα με την περιοχή στην οποία ζούμε;

Σε αυτές τις ερωτήσεις η Gallup International Association (GIA) οργάνωσε μια παγκόσμια δημοσκόπηση σε 44 χώρες σε όλο τον κόσμο καλύπτοντας όλες τις ηπείρους. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις 22 Φεβρουαρίου.

Οι χώρες που διεκδίκησαν αυτόν τον τίτλο είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Ινδία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα αποτελέσματα δεν αποτελούν καμία έκπληξη. Το γράφημα που ακολουθεί δείχνει τα αποτελέσματα στην ερώτηση για το ποια χώρα θα είναι υπερδύναμη το 2030. Η Κίνα και οι ΗΠΑ θεωρούνται ότι θα είναι οι υπερδυνάμεις το 2030. Η Ρωσία ακολουθεί τις δύο αυτές χώρες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στο ίδιο επίπεδο με την Ιαπωνία καιβρίσκονται αρκετά πίσω από τις τρείς μεγάλες δυνάμεις. Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται στην προτελευταία θέση πάνω από την Ινδία που καταλαμβάνει την τελευταία.





Η μεγάλη άνοδος της κινεζικής οικονομίας έχει σαν αποτέλεσμα να θεωρείται από όλες τις περιοχές του κόσμου σαν η υπερδύναμη του μέλλοντος. Η σύγκρουση με τις ΗΠΑ, η δημιουργία του δρόμου του μεταξιού, η μεγάλη συμφωνία της Περιφερειακής Ολοκληρωμένης Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης (RCEP) που αποκλείει τις ΗΠΑ, είναι δείγματα μιας ηγεμονικής δύναμης. Η Κίνα με το οικονομικό μέγεθος που έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια επηρεάζει τη διεθνή πολιτική και γίνεται έτσι σημαντικός πολιτικός παράγοντας. Η μοναδική χώρα που δεν θεωρεί την Κίνα σαν υπερδύναμη είναι η Ινδία. Η αντίδραση της Ινδίας σχετίζεται μάλλον με τον ανταγωνισμό που έχει με την γείτονα χώρα παρά με την όποια αντικειμενική ανάλυση.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στην Αφρική, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η τρίτη υπερδύναμη, πολύ πίσω από τις ΗΠΑ και την Κίνα, αλλά μπροστά από την Ρωσία και κατέχει επίσης υψηλή θέση στην Μέση Ανατολή. Αντίθετα στην Ρωσία, η Ευρωπαική Ένωση είναι σε πολύ χαμηλή θέση πίσω και από την Ιαπωνία.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ρωσία βρίσκεται στη δεύτερη θέση πάνω από την Κίνα στη Λατινική Αμερική και σε πολύ καλή θέση στη Μέση Ανατολή.

Τη Μεγάλη Βρετανία κανείς δεν την θεωρεί πια υπερδύναμη. Είναι πίσω ακόμα και από την Ιαπωνία. Στις μόνες περιοχές του κόσμου που έχει κάποια επιρροή είναι η Ινδία, η Μέση Ανατολή και η Λατινική Αμερική.



Η νέα αναδυόμενη υπερδύναμη ανατρέπει τις υπάρχουσες ισορροπίες. Δημιουργεί αμφισβητήσεις, ερωτηματικά αλλά και νέες ευκαιρίες. Το παρακάτω γράφημα δείχνει την αποτίμηση των τεσσάρων μπλοκ, των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσηςμ σαν παράγοντες σταθερότητας ή αποσταθεροποίησης.


Οι απαντήσεις δείχνουν ότι όλες οι υπερδυνάμεις εκτός από την Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούνται αποσταθεροποιητικοί παράγοντες.

Οι Ευρωπαίοι θεωρούν τις ΗΠΑ (53%) και την Κίνα (54%) αποσταθεροποιητικές δυνάμεις. Η ΕΕ αντίθετα (49%) είναι μια σταθεροποιητική δύναμη.

Οι Λατινοαμερικανοί θεωρούν τις ΗΠΑ (58%) αποσταθεροποιητική δύναμη, αντίθετα με την ΕΕ (41%) που θεωρείταισταθεροποιητική δύναμη.

Η Ρωσία θεωρείται σταθεροποιητική δύναμη στην Ασία εκτός από την άπω Ανατολή όπου την θεωρούν σαν κύριο παράγοντα αποσταθεροποίησης.

Η θετική ή αρνητική επίδραση μιας υπερδύναμης σε μια περιοχή είναι αποτέλεσμα της παρεμβατικής πολιτικής που ακολουθεί τόσο στην οικονομία όσο και στην πολιτική. Η ιστορική μνήμη επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την αντίληψη που έχουν οι πολίτες μιας περιοχής. Οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική έχει αφήσει σημάδια.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τελικά μπορεί να μην είναι η υπερδύναμη του 2030, αλλά την θεωρούν μια εξισορροπητική δύναμη. Παρατηρούμε την Κίνα που κάνει δειλά και προσεκτικά βήματα στην παγκόσμια σκακιέρα. Μετατρέπει την οικονομική της δύναμη σε πολιτική. Εξασφαλίζει τις πρώτες ύλες. Η πολιτική του Τραμπ «Η Αμερική πρώτα» έφερε ανατροπές εγκαταλείποντας συμμάχους. Το βιώσαμε στην περιοχή μας. Όταν η ισορροπία των ηγεμονικών δυνάμεων ανατρέπεται οι πολίτες αναζητούν μια σταθερή δύναμη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τα χαρακτηριστικά εξισορροπητικής δύναμης και οι πολίτες του κόσμου την βλέπουν έτσι. Δεν αρκεί όμως αυτό. Η διεθνής πολιτική είναι κατεξοχήν μια πολύπλοκη σχέση συσχετισμού δυνάμεων. Η πρόκληση του μέλλοντος για την ΕΕ είναι να γίνει η δύναμη που σέβεται, επιβάλλει αλλά και εγγυάται το Διεθνές Δίκαιο. Ο Ashley Montagu έλεγε ότι «Το Διεθνές Δίκαιο υπάρχει μόνο στα πανεπιστημιακά βιβλία για το Διεθνές Δίκαιο». Ο βαθμός της παγκοσμιοποίησης επιβάλλει το Διεθνές Δίκαιο να γίνει στην πράξη και Διεθνές αλλά και Δίκαιο.